Orakıl'ın kılları :p

Bilişim zirvelerini hep sevmişimdir dostlar!

Yeni konular, yeni simalar, eşantiyonlar, promosyonlar, sürpriz çekilişler...
Eski arkadaşları görmeler, kafa çevirmeler, salak salak geyik yapmalar, yalandan orakıl konuşmalar filan.. Ve bol yiyecek, içecek, kesin kuzu tandır, somon füme, dalgalı saç gibi uzayan uzadıkça karışan yemek kuyrukları.. Ve tabi bana bol malzeme..

Bu sene de diğer senelerde olduğu gibi orakıl zirvesinin baş konuğuydum. Davetiye inboxuma düşer düşmez acil hazine raporlarını bir kenara bırakıp kayıt yaptım; bu muhteşem şöleni kaçıramazdım.

Kayıt yaparken yine her sene olduğu gibi kendimi yabancı bir isimle tanıtıp çalıştığım şirket olarak N.A.S.A, Avropa Birliği, N.A.T.O gibi yerler yazacaktım ama isim konusunda karar vermem uzun sürünce site zaman aşımına uğradı ve giriş yapamadım. İkinci denememde de seçtiğim "Melinda Gordon" isminin biraz ürkünç ve yeterince yabancı görünmediği yargısına varıp "Sivaslı Cindy" de karar kıldım.

Zirve sabahı Harbiye'deki Lütfi Kırdar Kongre Merkezi'ne giderken kaybolan tek 29 yıllık İstanbul'lu olduğuma emin olarak kartımı almak üzere kayıt bankosuna vardım. Kayıt yapan bayana ismimi verince kaydımı bulamadığını söylemesi beni oldukça yaraladı, yine olan olmuş beni ciddiye almamışlardı ve mecburen kimliğim deşifre oldu. Olmamıştı, başaramamıştım.. Bu sene de Kübra Sarıkaya - SBM olarak tarihe kaydolmuştum!

Geçmiş yıllardan akıllanmış, içerinin ısısı 25 santigrad derece olmasına rağmen ne montumu ne de yeni aldığım beremi kaybolur düşüncesiyle vestiyere bırakmamıştım. İçi tanıtım broşürü dolu 5 kiloluk orakıl torbası ise derdime dert katmıştı. Aç, buruk, yorgun ve yük doluydum...

Tansel'in dürtüklemesi ile seminere kaldığım yerden devam ettim.
Bana bizim sistemdeki partişınları 2011 için yapmamız gerektiğini fısıldıyordu.
"He ya hakkat!" diyerek onu geçiştirdim.
Dakikalar geçiyor, orakıl ceyosu konuştukça açılıyor, onu dinleyen ve %90ı ingilizce bilmediği halde her cümlesine gülen 1.500 kişi coştukça coşuyordu.
Allah'ım işten yırtayım derken nerelere gelmiştim ve bu berenin başımda işi neydi!

Dayanamayarak kendimi Anatolya'dan dışarı attım. En az 1.500 kişi de ortalıkta geziyordu. Tansel de peşimden gelmiş etraftan alınabilecek promosyon araştırıyordu. Ve bu araştırma tam bir felaketi doğurdu.
35 yıl önceki sınıf arkadaşı karşıdan ona göz kırpıyordu.
Sonraki 1.5 saat ömrü hayatımda gördüğüm, göreceğim en muhteşem geyiğe tanıklık ettim. Bu psikolojik işkenceden ve ayakta durmaktan dizlerimde derman kalmamıştı.

Bu böyle devam edemezdi!

Seri hareketlerle bir geridönüşüm kutusu bulup orakıl torbamdakilerin hepsini kağıt kutusuna attım. Torbaya da montumu, beremi koyup iki parça kuru pastayı azık olarak attım. (acil durum azığı) Saat 13:00 e vurduğunda kendimi yemek kuyruğuna kattım. Bu esnada Tansel'i gözden kaybetmek için kıvrak zekamı kullanmış ve başarmıştım.

***

Bıyıklı (baylar) ve ince topuklular (bayanlar) nedense çok yemek yerler.

***

Kuzu kesimine karşı olduğum için tavuk kapama aldım. İçimden bir ara tavuk kesimine de karşı çıkmalıyım diye geçirdim. Somon fümeyi atlamadım. İç pilavı sevmem ama "açım" diyerekten ondan da ekledim..

Pilavdaki üzümleri kenara ayırıp yemeğimi bitirdim.
Neyse bu sefer de yiyeceğim kadar almışım derken yanımda oturan üstüste 2 muzu bitirmesine şaştığım bey "üzümleri yiyebilir miyim" diye sordu.

-Ye.. Yes of course, why not diyebildim.

Tabağımı çatalımla beraber aldı, üzümlerin hepsini yedi.
"Çatalım yoktu da" diye ekledi.

Gecikmiş bir yazı

Ve gitmişti!

Sağ çapraz yanımın boş kalmasına 1 ay geçmesine rağmen hala alışamadım sevgili okur.

Gidişine şahitlik etmemek için koca bir sene iple çektiğim yıllık izinlerimi hoyratça harcadım. Ver elini Sultanahmet, ver elini Eminönü, ver elini Taksim istikametinde kendimi sokaklara vurmuştum. Mısır Çarşısından geçerken içinde sıralı ceviz bulunan ve organik sucuk (Organic Faggot) diye satılan pestilden almadan da edememiştim.

Cevizli sucuğumu yerken onunla ilk tanıştığımız zamanı hatırladım.
Ne kadar da gıcık olmuştum ona. Saçlarını topuz yapmış, üstüne de dantel takmıştı. Uçan balona benzer bir etek vardı üzerinde. Cırt kırmızı çerçeveli gözlükleri vardı. Buldum yine bir entel diye düşünmüştüm.

İş yerindeki ilk günümün 3.saati falandı.
Ofisin derinliklerinden gelen kesik kesik bir ses duydum. Tavuk gıdaklaması gibi bişeydi ama ofiste tavuk ne arasındı ? Çok göze batmamak için bu gıdaklamanın ne olduğunu sormadım kimseye.

Derken gıdaklamanın gitgide bana yaklaştığını hissettim.
İçim hopladı, aman Allah'ım neydi bu, neydi !
Ödüm patlamak üzereydi ki bir el omzuma dokundu. Usulca zıpladım koltukta, arkamı döndüğümde kırmızı çerçevelerin ardından bana bakıyordu. Bu ses ondan mı çıkıyordu ??


5 kız öğlen yemeğine çıkmıştık.
Sırayla bana soru soruyorlardı. Kafam allak bullak olmuştu. Bunların hangisinin adı Pınar, hangisi Çiğdem hangisi Begüm'dü ve diğerlerinin adı neydi ?

Bu sorularla kafamı yastığıma gömüp uyumaya çalıştım.
Gece Ekinox bezine çok çiş yapmış, her yeri ıslatmış ve beni de uyutmamıştı.

Ertesi gün uyur-gezer gibiydim ve aynı kesik sesle kendime geldim.
Ses aynen şöyleydi : A-a-a-a-a-a-a-a (Okurken ritm ve bas ekleyin lütfen.)

Şaşkınlık içinde bu sese gülmekten bayılmak üzere olduğumu farkettim.

Bu kız ne acayip gülüyordu ?
Ama bu kız ne kadar da sevimliydi !
Bu kız ne kadar cana yakındı !
Ay bu kıza niye bu kadar yakın hissediyordum kendimi ?
Ve bu kız niye bu kadar kaslıydı ?

Off Pınar!

Kimse senin gibi gülmüyor burada.

Veda yemeğinde "birbirimizi geç bulduk ama iyi ki bulduk" diyebilmiştim sadece.
Özkan'ın şarkı ve türkülerinden fırsat bulamamıştım başka şeyler söylemeye.

Özetle seni çok özlüyorum kaslı kahve arkadaşım.

Not:
Diğer SBM kızları alınmayın sakın hepinizi seviyorum ama hepimiz özlemiyor muyuz Pınar'ı ?

Sevgiler ..

Yeterrrrr, ders göster bize kadın !!

Kızma bana sayın okur! Yaslı gittim, şen geldim, depresyonik dağlar aşıp geldim..

Hayatımda neler olmadı ki..

Oğluşum 13 Eylül 2010 itibariyle okul denen olguya gark oldu. Mini mini caterpillar sınıfının en has üyesi oluverdi bir anda. Oysa ki ben tıpkı bir Erkin Koray gibi oğluma kendim eğitim verecek, ona dünya ve ahret gerçeklerini tüm çıplaklığıyla anlatacak, bazen öğretmeni, bazen ablası, bazen en yakın erkek arkadaşı çoğu zaman da "kadın ana"sı olacaktım. Onu organik dünyasının göbek taşına oturtacak ve içecek olarak organikdünyam.com dan kuş sütü siparişi verecektim. Olmadı yapamadım ! Oğlumu bir kreşe yazdırmak durumunda kaldım. Çünkü çalışmalı, üretmeli ve hergün bakanlar kurulu toplantısına katılıp sistem backuplarını kontrol etmeliydim..

Ama okulun ilk haftası ona eşlik ettim.

Okulun ilk günü Ekinox hariç tüm çocukların yanı sıra veli olarak sadece ben ağladım. Diğer velilerin tavırlarına uzun süre akıl sır erdiremedim. Nasıl olurdu da kapıdan çıkarken bu kadar sevinçli olabilirler ve büyük bir hızla okulu terk ederlerdi ?

Bu düşüncelerle burnumdan temiz mukozamın bir kısmı akerken okul müdürü yanıma geldi, "ah Küpra hanımcım ne ağlıyonuz, Ekinox çok mutlu gördünüz" dedi. Demesiyle benim diz çöküp el etek öpmem bir oldu. Nasıl bir anda çöktüm öyle ben de anlamadım.. Kopan ayak tendonum sızladı ama sallamadım, şu anki derdim daha büyüktü sonuçta..

- Oğğğğğlllllummm!! Lütfen lütfen onu görmeme izin verin, bizi ayırmayın dedim.

Kadıncağız şaştı ama topladı hemen kendini, siz istirahat buyurun ben sizi çağırırım dedi, gitti.

Kuru bir sandalye üzerinde 2 saat 12 dakika oturdum (kurudum desem daha iyi olur).
Sonra santraldeki kıza içinde temiz atlet, don, çorap ve ıslak mendil bulunan ayıcıklı peluş çantayı uzattım.

- Ekinoxuma temiz çamaşır ve sigara getirdim diyiverdim. Kız gülünce toparladım..
- Ay çok alemsiniz dedi.
Bense rezilliğime "eywallah" diyerek devam ettim, gözümden bir damla yaş süzüldü.

2 saat 13 dakika sonra okul müdürü yanıma geldi, gittiğimi sanmışmış..
-Yavrım aşağıdayken nasıl gideyim , anayım ben dedim.

Velhasıl ayağıma bir çift galoş geçirmek sureti ile kapısında Caterpillar yazan sınıfa indim. İçeri girmem yasaktı, kapı aralığından içeri baktım. 10-15 yumurcak masa etrafında toplanmış şarkı söylüyorlardı. Şarkı çok sıkıcıydı.
Ekinox da sıkılmış olacak ki sağa sola bakmakla meşguldü.
3 dakika kitlenmişim. O sırada içimden "hoşgelişler ola Mustafa Kemal Paşa"yı söyleseler Ekinox çok eğlenirdi diye geçirdim.

Dalmışım..
Sonra bir anda Ekinox'un ayağa kalktığını gördüm. Kabus şarkı hala devam ediyordu.
Ve o an oğlumun ağzından tarihe geçecek o sözler döküldü.

- Yeteeeeaar ! Yeter şarkı söylediğin öğretmen ! Ders göster bize ders !

Okulcak hepimizin yüzüne soğuk su şapladı sanki.
Benim naif, uysal çooocuğum nasıl olmuştu da böyle bir cinnet getirmişti ?
Ama haklıydı, bu şarkı çok fenaydı, can dayanmazdı !

Öğretmen, yardımcıları ve çocuklar sustu. 5 saniyelik şoktan sonra öğretmen arkasında sakladığı boyama defterlerini dağıtırken
- Peki Ekinoxcum, şimdi biraz boyama dersi yapalım dedi.

Ekinox rahatlamıştı, yerine oturdu ve boyalar nerede diye sordu.

Benim de içim rahatlamış, kendimi hafif hissetmeye başlamıştım :)

O hafiflikle Beşiktaş minibüsüne bindim.
Çarşıydı, Kotondu, Starbuckstı derken akşamı etmişim..
16:30 da cengaver kuzucuğumu alıp servise bindim ..

Bir sipahi ocağı öğrencisi ..

Herkese hello,

Uzun zamandır yazamıyorum.
Çünkü Tansel Bey yani benim yöneticim -ki tam ensemde oturur kendisi- 1 aylık dillere destan yıllık iznini kullandı.
Evet evet bir dinazordan değil bir insandan söz ediyorum. Bu öyle bir primat ki 4 hafta yıllık izni var. Neyse şu noktada kıskançlığın alemi yok di mi?

Efendim Tansel yokken doğal olarak ben de bu süre zarfında yamuldum. Kafamı işten kaldıramıyor, yiyemiyor, içemiyor, okuyamıyor, yazamıyordum ama bu demek değildi ki kameralarım kayıt dışıydı ! Birçok hadiseyi kayıt altına aldım, yazacağım..

Esasında birçok olaya gebe olan geçtiğimiz hafta ise başıma gelen hadise tüm ofisi ve aile eşrafını üzüntüye boğdu. Düşmüştüm ve ayak tendonlarım kopmuştu. Artık ayak ayaklıktan çıkmış bir ramazan davuluna dönmüştü. Sağolsun birçok arkadaşım olay günü beni aramış kazanın nasıl meydâne geldiğini sormuştu.

Sıla'ya, dün akşam tenis maçımda rakibim zorlu çıktı, beni oldukça yordu. Maç sayısını alıyorken artık yorgun düşen sütun bacaklarım beni kaldıramadı ve düştüm demiştim. Ama merak etme dedim, maç benim oldu. Sıla beni takdir etti, "aferim kız, yine iyi savaşmış kazanmışsın" dedi. "Kaçar mı benden kızııım" diye yanıtladım, öptük kapattık teli.

Pınar'cığımla da konuştuk ama onun odak noktası benim maçım ve tendonum değil, Acıbadem'e yaptığım ödeme idi. Bir araba kızdıktan sonra 80.kez "kızım sigortan acil müdahalenin %100ünü karşılıyor yedirme paranı" diyerek telefonu suratıma kapattı. Yanımda kayınvalidem olduğu için ben sanki Pınar karşımdaymış gibi konuşmaya devam ettim. "Tabi tatlım yaa, insan kendini paralamamalı, maçta neymiş di mi yaaa, tabi tabi öptüm ben de seni, ayyy ben de seni çok özleyeceğim" diyerek no ya bastım, telefonun sönmek üzere olan ışığı yandı.

Seçil'im de aradı elbet.. "Kızıııım Kanyon'a gitcektik bugün ne diye sakatlıyon kendini" dedi. Aman Seçilim ben olmuşum kamyon dedim, öptük kapattık.

Bu sırada konuşmalar arasında Ekin'e "oğlum bırak şu raketi, kıracaksın" demeyi de ihmal etmiyordum.

Sigorta şirketlerinden aranmaya başladım. Onlara da "biliyorsunuzdur belki sipahi ocağında öğrenciyim, atım o gün çok agresifti ve beni usulca yere saçtı" dedim.


Nitekim anneciğim telefonumun bir anlık boşluğunu yakalamayı başardı ve aradı.
Annemin sesini duymamla böğürerek ağlamam bir oldu.

Annneeeeaaaağğğ ! Merdivenden düştüm bacağım koptu annneaaağğğ.. Yetişşş!

Mutfakta neler oluyor ?!?

Efendim bilenler bilir SBM mutfağı pek küçük, pek naif ve pek sıcaktır (tahmini kazan suyu derecesinde). Ayrıca oraya girmek garnizon komutanımız tarafından bizlere yasaklanmıştır. Vefakat biz basit erler tüm cesaretimizi toplar her sabah oraya üşüşmek sureti ile toplanır, çayımızı alır, Oktay'la -ki mutfaktaki masada yaşar kendisi- iki lafın belini kırarız.

Her pazartesi sabahı şirketteki birkaç sünger arkadaşımız tarafından ambsorbe edilmesi için şişe şişe içecek (kola,soda,meyve suyu v.s.) gelir mutfağımıza. Bu ürünleri her pazartesi sabahı bize getiren emekçi abiye de "malzemeci" denir. Oktay arada bir malzemeciyi arayarak "mallar hazır mı" diye sorar.

Yine bir pazartesi sabahı (yani bugün) malzemeci malları getirmiş ve pek dar mutfağımız daha da daralmıştı.O hengamede biz de kendi derdimize düşmüş çay kapmaya çalışıyorduk. Total toplamda içeride 5-6 kişi oluvermiştik. Biz çay diye debelenirken kapıdan bir ışık demeti içeri girdi. Bu demet bir Pınar'dı. Pınar'cığım geçen haftaki uyarılarımı dikkate almayıp yine uçları dantelli süper mini bir etek giymiş, üzerine uçuk pembe bir bluz geçirmiş, saçını toplayıp bluzu ile aynı renk bir saç bandı ve 35 çeşit gözlük çerçevelerinden en uygununu takmıştı.Ayağındaki terlikler ise gümüş rengiydi. Tek kusuru ayaklarının 40 numara olmasıydı. Neyse bunu es geçiyorum. Özetle Pınar bugün, yine bütün ofis kızlarını sinir edecek tüm argümanları üzerinde barındırıyordu.

Pınar dar mutfağa girince dolaba yaslanmış malzemeci emekçi yerinden doğruldu, üzerini düzeltti ve Pınar'a "hoşgeldiniz" dedi. Pınar da karşılık verdi. Oysaki 3 saniye önce içeri Murat, Hüseyin, İbrahim ve ben girmiştik. Hadi bizim beylere "hoşgeldiniz"i beklemeyeyim ama bu adam bana bile nezaketen "hoşgeldin" i geç hello, mello bile dememişti.
Neydi Pınar'ın biz 4 sâbiden farkı !

Hepimiz çok alınmıştık. Ama Pınar kazanmıştı.
O son gelmesine rağmen Oktay ona ilk çayı vermişti.

Bu gelişmeler üzerine çay almaktan vazgeçtim, meyve suyu kolisine eğildim.
Ambalajı açamadım, adam bana bir falçata uzattı.

Ve Pınar kalabalığı yararak mutfaktan çıktı. Onun arkasından yüzyılın en kaba insanı seçtiğim malzemeci yine ona ithafen "iyi günler" dedi.

sex and the city and sigorta bilgi merkezi

Yine uzuuun ve dünyayı kurtarırvari bir bakanlar kurulu toplantısından çıkmıştım, daha doğrusu bir bahaneyle kaçmıştım. Saat 12 ye çeyrek vardı ve kendimi dışarı atmalıydım. Kızlara bugün öğlen arasında çok değişik bişiler yapalım dedim. Onlar da sağolsunlar muhteşem bir Karamela planıyla döndüler. Karamela Sanayi Mahallesinin nadide lokantalarından biriydi ve bizi bekliyordu.

Oysaki ben Kanyon'a gidip çok para verip aç kalmayı planlıyordum vefakat ayın 29u olması itibariyle topumuzun multineti boştu, cüzdanlarda da son 20 kaadımız vardı. Onu da taksicilere vermeye hiiiç niyetimiz yoktu.

Velhasıl giyindik kuşandık -yani güneş gözlüklerimizi taktık- - Pınar hariç- , yola koyulduk 4 kadın. Bir Türk (ki bu Seçil), bir Fransız (ki bu yeni saçlarıyla Sıla), bir İtalyan (ki bu Pınar) bir de ben (yani Londra'lı) Sanayii benzinliğinden geçerken bir fırtınaya yakalandık. Üç kokoşun abisi olarak ben etekler konusunda arkadaşları uyardım. Bakın dedim, burası Bağdat Caddesi değil, başımı belaya sokmayın benim. Özellikle sen Seçil, bir daha bu ateş kırmızı mini elbiseyi giymeyeceksin, giyeceksen de Kanyon'a gideceksin yoksa alırım ayağımın altına !
Seçil'in gözleri doldu, elimi öperek başına koydu, özür diledi. Hemen yumuşadım, peki dedim.

Fakat gelgör ki olaylar peşimizi bırakmıyordu. Karamela'nın sokağına girdiğimizde arkamızdan motorbisiklete benzeyen bir cihaz geçti, geçtiği gibi de ekzozu bomladı. Bizim de dolayısıyla ödümüz patladı. Olay anında şoka giren Sıla'yı kendine getirmeye çalışırken hemen dibimizde bir siyah araba beliriverdi ve neredeyse bizi eziyordu. Biz ise üşüyen civcivler gibi birbirimize yapışmış kendi etrafımızda dönüyorduk. Biri bizi bu cendereden kurtarmalıydı, o sırada Pınar'ın gözlerindeki endişeyi gördüm, hepimiz bu kör kuyuda öleceğiz der gibiydi.

Hepimiz yemeğimizi almış, yemiş bitirmiştik. Karamela yolu beni çok yorduğu için Seçil'in tatlısını yedim, Pınar usulca kendi tatlısını da önüme uzattı. Bunu yan gözlerimle gördüm ama oyuna gelmedim.

idari işler kimden sorulur ?

Dün Metin Bey (ki benim masamdan çok uzakta oturuyor, tarifleyemeyeceğim yerini) bir mail gönderdi hepimize. İdari işlerden sorumlu devlet bakanımız Anita Hanım olmuş.

İçimi bir sevinç kapladı. Sanıyorum o an için Anita demek parti demekti benim için.
İçkilerin su gibi aktığı, insanların kadim dostum Erhan Kaçamak edasıyla çılgınca dans ettiği, bas'ı yüksek partiler canlanıyordu gözümün önüne !

Emrah ve Sıla ellerinde biralarıyla dans ederken Seçil, Pınar ve Anita kırmızı şaraplarını yudumluyor ben de uzaktan onlara şampanya kadehimi kaldırıyor, başımı da hafifçe eğip "hadi yine iyiyiz, sektör poliçe kesiyor" demeye çalışıyordum. Galiba biraz sarhoş olmuşum, aynı hareketi 4 kere yaptığımı sanıyorum.

Bir tek başımız üstünde dönmesi gereken disko topumuz yoktu. Onun için de Anita'ya bakarak elimle tavanı işaret ettim, sonra parmağımla daire çizdim, aynı daireyi belimle de çizdim. Anita akıllı kadın, kavradı hemen olayı. "Tabi tabi, olacak" dedi, ses çok yüksek olduğu için dudaklarını okuyarak anladım bunları. İdari işler artık Anita'dan soruluyordu ve Anita topumuzu da getirtecekti.

Başımı sola çevirince Sanayi Mahallesine yağmur yağdığını gördüm. Amaaan dedim, şemsiyem var, sandaletlerim de var, dert değil!
Sonra önüme döndüm, kulaklıklarıyla Mevlüt anlamsızca bana bakıyordu. Müzik kesilmiş, Sıla çay bardağını alnına dayamış yine raporlara dalmıştı. Masamda içilmeyi bekleyen soğuk açık çayımdan bir yudum aldım. Pınar Muhterem'le konuşuyor, Anita'nın da çay karıştırma sesi geliyordu.

İş yaşamının kız hali

Bugün Pınar'cığımla Jira (bir çeşit talep takip sistemi) üzerinden yaptığımız bir talep/arz mevzuunu sunuyorum.

Pınar'ın bana yönlendirdiği talep içeriği :


Canım Kübracım:)
Rica etsem;
SSTest'te bulunan
Select * from HLT_INSURED where INSURED_ID = '249960'
ve
Select * from HLT_INSURED where INSURED_ID = '249961'

zira güneş bu kayıtları transfer edemiomuş ve ben kayıtları yarattığım için tekrar transfer yapamayacaklar...

Gerçi hata nerdeymiş onuda anlamadım ya neyse!

Çok merci cicim:))

----------
Talebimi bugün sstest'te oluşturduğum tüm kayıtların silinmesi şeklinde değiştirilmesini istemekteyim:)
insured ve insured_transaction tabloları 099 şirket kodu kayıtları..

Teşekkürler
Pınar


Cümleleri tamamlanmamış olsa da benim süpersonic zekâaamla ne istendiğini anladığım bu bir sürü "canım, cicim" unsuru içeren talebi büyük bir sevinçle tamamlayan ben'in talep kapatma açıklaması :

şekerim,
güzel kelime ve cümlelerin üzerine çok fena gaza gelip ne var ne yok siliyordum vefakat son anda "dur" dedim kendime.
dünden bu yana gelen gideni siliverdim.

sevgi, saygı, öpücükler
bebishim21


Anita'yı -ki o bir birim yöneticisi- -benim 10 adım arkamdaki odamsı yerde oturuyor- takip listesine eklemek suretiyle Pınar'la aramızdaki sevginin şahidi olarak atadım..

diğer kübra bloğu :)

ağırlıklı olarak annelik sonra müzik yalandan bikaç tane de oracle notlarım için bakınız :
http://kubras.wordpress.com/

oh mon dieu kompetisyonu kaybettim !

Süpersonic sosyal sorumluluk projemiz için açılan senaryo yarışmasına bir adet feci didaktik senaryo ile katıldım. Anneydim, sigorta sektöründeydim ama herşeyden önce bir bilinçli vatandaştım. Herkesin zorunlu trafik sigortasının ne olduğunu anlamasını sağlamalıydım. pelerinimi giydim ve bir öğlenimi bu işe ayırdım.

Velhasıl oylama günü geldi çattı.. Bizim müdür yoğun bir katılımı düşlememişti ama anladığım kadarıyla da 2 senaryo beklemiyordu. Senaryo sahiplerinin nadide eserlerini okumasını istedi. Ofisten Esra -ki benim ileri sağ çapraz önümde oturuyor-kısa öyküsünü kısık sesle okudu. Müdür onu bayağı eleştirerek tarafını belli etti ve sıra bana geldi. En son ilkokulda büyük bir kalabalığa seslenmiştim. Bu yüzden heyecanlıydım!
Seslenmek = Andımız'ı okutmak.
Pek gür davudi sesimle didaktik senaryomu okudum, içimden "çok süper olmuş yaa" dedim.
Şimdi de sıra el kaldırma operasyonuna gelmişti.
Ertesi gün benden veritabanı işlerini görmemi isteyecek olan yazılım ve analiz grubunun büyük bir kısmı ve pek tabi operasyonun kızları Esra'ya el kaldırdı.

Ve yenilmiştim, bu gerçeği kabul etmem gerekiyordu.
Kendimi Beşiktaş-Sarıyer minibüsüne vurdum, aklımdan hep aynı şey geçiyordu :

Ohhh mon dieu kompetisyonu kaybettim !

Bu yağmur ne zaman duracak ?

Kaç zamandır yağmur yağıyor İstanbul'da ve tüm yurtta.
Aslında seviyorum ben böyle serin havaları, annem yedi göbektir güneydoğulu olduğumuzu söylese de bu beden sıcağı kaldıramıyor ve ben aslen Londra'lı olduğuma veya Mardin'li bir İskandinav olarak evrildiğime inanıyorum.

Neyse, ömrü hayatımda muson yağmuru görmesemde, dün öğlen saatimde Lost'taki John Locke gibi göğe çevirdim başımı, yağacak dedim ve yağdı musonumsu İstanbul yağmuru. Kendimi güney yarım kürede bir ülkede sandım bir an ama aslında Sanayi Mahallesindeydim ve elimde waikiki poşeti vardı. Bir an sanayii yanım tuttu ve poşeti başıma geçiresim geldi. Yanımda ofis arkadaşım Pınar'cığım -ki sağ arka çaprazımda oturur kendisi- vardı. Yağan yağmur onu benim gibi panik etmemişti. O daha çok Londra'lı gibiydi.. Ofise 500metre kadar bir yol vardı ve yağmur güzel güzel yağıyordu. Erdem olsaydı yanımda ne kadar da romantik olurdu herşey. Ama Pınar'cığım vardı ve Pınar kaslıydı. Bir çaktı mı oturturdu. Velev ki o da romantikleşti, sanayi mahallesi affetmezdi bizi..
Cırtlak sarı sandaletlerimden ayak parmaklarım ıslanıyordu, biraz ürpermiştim ama karnım toktu, aldığımız tişörtler de aklıma gelince yağmuru pekte sallamamaya başladım.

Tom Yorke sen de toprak olacaksın !

Hiç benimle bu kadar benzer şarkıları dinleyen ve seven bir arkadaşım olmamıştı. Sıla seni bulduğum için mutluyum garip bir şekilde.

Az önce ona Radiohead'in In Rainbows albümünden "4 Minute Warning" i maille gönderdim. Mailin içeriğine de "Tom Yorke sen de toprak olacaksın.. Bizi böyle heder etmenin cezasını çekeceksin" yazdım.
Sonra dinlediğim bu parçayı başa aldım, bekledim.. Sabırla bekledim.. Sonunda Sıla başlat çubuğunun sağ aşağısındaki mektubu gördü ve mailini açtı. Ben ise avını adım adım izleyen bir kaplan gibi onun ekranını seyrediyordum. İyi ki Sıla'nın sol çapraz arkasında oturuyordum. Yoksa ofis içinde bol bol boş volta atıp gizli izleme yapacaktım..

Sonra Sıla mailin içeriğini okudu, hafif gülümsedi, hoşuna gitmişti belki de komik geldi yazdıklarım. Olsundu, Sıla mailimi görmüştü.. Usul usul sol tarafındaki çekmecesine eğildi ve açtı. Kulaklıklarını çıkardı. Bu esnada yüzü bana daha bi döndüğü için gülümsemesini daha net görebildim.Yaşasın dedim içimden.. Farem play tuşu üzerinde sabırsızlıkla bekleşiyordu. Sıla her zamanki sakinliği ile mailin ataçını sanırım "Belgelerim"in içine kaydetti, sonra onu çalabilmek için tekrar belgelerine girdi, oysaki ataça yapılacak çift tık benim sol tuştaki parmağımı özgürlüğüne kavuşturacaktı.Neyse olsundu, Sıla çok yol katetmişti..

Belgelerindeki 4 Minute Warning i çift tıkladı.. Ben de playe bastım..Onunla aynı anda aynı notayı dinlemek istedim. Şarkıyı duyunca ben yine irkildim, hep böyle olur. O bir an durakladı, sonra da minnacık rakamlarla bezeli üçgen sigorta raporunu incelemeye koyuldu.. Ben şarkıyı dinleyip Sıla'yı izlerken o çoktaaaan şarkının derinliği ile raporun derinliğini buluşturmuştu..

Merhaba

Merhaba,
Benim neyim eksik, ben de yazmaya başlıyorum :)