Yine uzuuun ve dünyayı kurtarırvari bir bakanlar kurulu toplantısından çıkmıştım, daha doğrusu bir bahaneyle kaçmıştım. Saat 12 ye çeyrek vardı ve kendimi dışarı atmalıydım. Kızlara bugün öğlen arasında çok değişik bişiler yapalım dedim. Onlar da sağolsunlar muhteşem bir Karamela planıyla döndüler. Karamela Sanayi Mahallesinin nadide lokantalarından biriydi ve bizi bekliyordu.
Oysaki ben Kanyon'a gidip çok para verip aç kalmayı planlıyordum vefakat ayın 29u olması itibariyle topumuzun multineti boştu, cüzdanlarda da son 20 kaadımız vardı. Onu da taksicilere vermeye hiiiç niyetimiz yoktu.
Velhasıl giyindik kuşandık -yani güneş gözlüklerimizi taktık- - Pınar hariç- , yola koyulduk 4 kadın. Bir Türk (ki bu Seçil), bir Fransız (ki bu yeni saçlarıyla Sıla), bir İtalyan (ki bu Pınar) bir de ben (yani Londra'lı) Sanayii benzinliğinden geçerken bir fırtınaya yakalandık. Üç kokoşun abisi olarak ben etekler konusunda arkadaşları uyardım. Bakın dedim, burası Bağdat Caddesi değil, başımı belaya sokmayın benim. Özellikle sen Seçil, bir daha bu ateş kırmızı mini elbiseyi giymeyeceksin, giyeceksen de Kanyon'a gideceksin yoksa alırım ayağımın altına !
Seçil'in gözleri doldu, elimi öperek başına koydu, özür diledi. Hemen yumuşadım, peki dedim.
Fakat gelgör ki olaylar peşimizi bırakmıyordu. Karamela'nın sokağına girdiğimizde arkamızdan motorbisiklete benzeyen bir cihaz geçti, geçtiği gibi de ekzozu bomladı. Bizim de dolayısıyla ödümüz patladı. Olay anında şoka giren Sıla'yı kendine getirmeye çalışırken hemen dibimizde bir siyah araba beliriverdi ve neredeyse bizi eziyordu. Biz ise üşüyen civcivler gibi birbirimize yapışmış kendi etrafımızda dönüyorduk. Biri bizi bu cendereden kurtarmalıydı, o sırada Pınar'ın gözlerindeki endişeyi gördüm, hepimiz bu kör kuyuda öleceğiz der gibiydi.
Hepimiz yemeğimizi almış, yemiş bitirmiştik. Karamela yolu beni çok yorduğu için Seçil'in tatlısını yedim, Pınar usulca kendi tatlısını da önüme uzattı. Bunu yan gözlerimle gördüm ama oyuna gelmedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder